καιριολεκτώ

καιριολεκτῶ, -έω (Μ)

1. μεταχειρίζομαι μια λέξη εύστοχα

2. μιλώ σε κατάλληλο χρόνο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < καίριος + -λεκτῶ (< -λεκτος < λέγω), πρβλ. κοινο-λεκτώ, κυριο-λεκτώ].